Wprowadzenie:
Zanik podłoża protetycznego może wpływać na utratę retencji oraz stabilizacji użytkowanych ruchomych uzupełnień protetycznych. W wyniku długotrwałego urazu mechanicznego, wywołanego obrzeżem ruchomego uzupełnienia protetycznego, może dojść do powstania zmiany rozrostowej zapalno-włóknistej, ziarniniaka szczelinowatego (granuloma fissuratum).

Cel pracy:
W pracy opisano ziarniniaka szczelinowatego u pacjentki użytkującej ruchome uzupełnienia protetyczne oraz postępowanie leczniczo-rehabilitacyjne.

Dyskusja:
Ziarniniak szczelinowaty występuje u 5-14% użytkowników protez ruchomych. Większość przypadków wykrywana jest u kobiet. Wraz z wydłużaniem się okresu użytkowania tych samych protez oraz ich całodobowego użytkowania wzrasta ryzyko rozwoju ziarniniaka szczelinowatego. W początkowym okresie nowe uzupełnienie protetyczne może wywoływać odruch wymiotny. Długotrwający nasilony odruch wymiotny prowadzi do unikania wizyt kontrolnych u stomatologa, niedostatecznej higieny jamy ustnej a w konsekwencji szybszej utraty pozostałego uzębienia. Ziarniniak szczelinowaty może być leczony zachowawczo bądź chirurgicznie. Uważa się, że chirurgia laserowa powinna stanowić standard postępowania w przypadku usuwania fałdów włóknistych.

Podsumowanie:
Uzupełnienie protetyczne powinno stanowić aparat leczniczo-rehabilitacyjny, nie zaś jatrogenny czynnik urazowy układu stomatognatycznego.