Wprowadzenie:
Rehabilitacja protetyczna dzieci z zaburzeniami rozwojowymi w obrębie części twarzowej czaszki ze względu na etiopatogenezę, występujące objawy kliniczne, stopień deformacji tkanek, a także współistniejące schorzenia ogólnoustrojowe oraz intensywny rozwój narządu żucia jest leczeniem skomplikowanym i wieloetapowym. Wśród głównych przyczyn zaburzeń części twarzowej czaszki wymienia się wrodzone wady rozwojowe oraz wady nabyte. Rehabilitacja protetyczna ma na celu poprawę funkcji i odbudowę utraconych, bądź uszkodzonych tkanek oraz poprawę wyglądu - poprzez zaplanowanie właściwych rozwiązań terapeutycznych z zastosowaniem takich aparatów leczniczych, które uwzględnią dynamikę rozwoju danego pacjenta.

Cel pracy:
Celem pracy była ocena nieprawidłowości w obrębie układu stomatognatycznego pacjentów z uzębieniem mlecznym, ustalenie możliwych rozwiązań terapeutycznych, przeprowadzenie leczenia oraz opracowanie algorytmu postępowania w rehabilitacji protetycznej pacjentów z zaburzeniami narządu żucia w zależności od etiologii i rodzaju zaburzeń.

Materiał i metody:
Ze względu na wiek pacjentów i stopień rozwoju układu stomatognatycznego wydzielono grupę dzieci z uzębieniem mlecznym. W badanym materiale 14% spośród wszystkich badanych pacjentów stanowiły dzieci w wieku między 2,5 a niezakończonym 6 rokiem życia. Diagnostyczno-terapeutyczne postępowanie obejmowało badanie podmiotowe i przedmiotowe oraz badania dodatkowe, na podstawie których formułowano diagnozę i wdrażanao optymalny plan leczenia.

Wyniki:
W analizie etiologii zaburzeń w tej grupie wiekowej stwierdzono trzy główne przyczyny zaburzeń układu stomatognatycznego: wady wrodzone, gdzie zaburzenia rozwojowe spowodowane zostały niedorozwojem tkanek i narządów pochodzących z zewnętrznego listka zarodkowego ektodermy, oraz wady nabyte powstałe na skutek urazu lub przedwczesnej utraty zębów z powodu próchnicy. Analiza przypadków klinicznych i prowadzonej terapii interdyscyplinarnej pozwoliła na ustalenie algorytmu postępowania w leczeniu protetycznym pacjentów młodocianych.

Wnioski:
1. Kliniczno-epidemiologiczna ocena pacjentów z zaburzeniami rozwojowymi części twarzowej czaszki, z uzębieniem mlecznym wskazuje, iż trudności w rehabilitacji protetycznej w tej grupie pacjentów wynikają zarówno z obrazu zaburzeń, intensywnych zmian podłoża protetycznego związanych ze wzrostem układu stomatognatycznego, ale również z trudnej adaptacji małych pacjentów do zespołu terapeutycznego i braku współpracy z rodzicami. 2. Algorytm postępowania w rehabilitacji protetycznej pacjentów z zaburzeniami rozwojowymi musi opierać się na głównych determinantach jakimi są: obraz kliniczny zaburzeń i dynamika rozwoju układu stomatognatycznego.