Celem pracy jest przedstawienie wpływu klinicznych czynności w wykonawstwie koron protetycznych na stan przyzębia brzeżnego. Przedstawiono pozytywne i negatywne działanie koron na sąsiadujące tkanki miękkie i kość wyrostka zębodołowego. Artykuł zawiera opis anatomii przyzębia brzeżnego oraz jego podział ze względu na stosunek szczytu wyrostka do zespołu zębowo-dziąsłowego (DGK). Główną uwagę poświęcono technicznym aspektom preparacji poddziąsłowej, która nieprawidłowo przeprowadzona, niesie ze sobą ryzyko wielu powikłań takich jak: ostre i przewlekłe zapalenie dziąsła brzeżnego, recesje, kieszeń przyzębna. Ze względu na wysokie ryzyko jatrogennego uszkodzenia szerokości biologicznej (BW) podczas preparacji, należy stosować odpowiednie procedury na każdym etapie klinicznym i laboratoryjnym. Wykazano, że formując stopień podczas szlifowania uzyskuje się lepszą kontrolę głębokości oraz lepszą widoczność granicy preparacji. Artykuł zwraca uwagę na bardzo ważny aspekt, jakim jest dokładna analiza konstrukcji wykonanej na etapie labolatoryjnym. Analiza powinna uwzględniać: ocenę konturu korony protetycznej, gładkość powierzchni przyszyjkowej, przyleganie korony do kikuta zęba, adaptację brzegów korony do stopnia zęba, kształt ścian stycznych korony oraz ich przyleganie do zębów sąsiednich.