Niezwykle dynamiczny rozwój w dziedzinie materiałoznawstwa stomatologicznego oraz technologii wytwarzania, ze szczególnym uwzględnieniem technik komputerowych, na przestrzeni ostatnich lat znacznie rozszerzył zakres wskazań do stosowania całoceramicznych stałych uzupełnień protetycznych, nie tylko w przednim odcinku łuku zębowego ale także w obrębie zębów trzonowych i przedtrzonowych. Nieustannie wzrastające wymagania pacjentów dotyczące estetyki uzębienia sprawiły, iż coraz powszechniej leczeniem z wyboru jest uzupełnianie braków międzyzębowych oraz odtwarzanie jakościowych ubytków tkanek twardych zębów z zastosowaniem konstrukcji całoceramicznych. Wśród znanych i wykorzystywanych obecnie w produkcji stałych uzupełnień protetycznych rodzajów ceramiki coraz szerzej stosowana jest ceramika szklana, gdyż cechuje się zarówno bardzo wysokimi walorami estetycznymi, jak również zadowalającymi parametrami wytrzymałości mechanicznej. Celem niniejszej pracy jest usystematyzowanie i porównanie najpowszechniej obecnie stosowanych w protetyce stomatologicznej wybranych rodzajów ceramik szklanych stosowanych do wykonywania stałych uzupełnień całoceramicznych, z jednoczesnym przedstawieniem zalet i wad poszczególnych typów porcelany, a także wskazań i przeciwwskazań do ich zastosowania w danych warunkach klinicznych.