PRACA ORYGINALNA
Trójwymiarowa ocena wycisków pobranych masami alginatowymi w zależności od metody mieszania
Więcej
Ukryj
1
Studenckie Koło Naukowe, Katedra Protetyki Stomatologicznej, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Students’ Research Group, Department of Prosthetic Dentistry, Medical University of Warsaw
2
Katedra Protetyki Stomatologicznej, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Department of Prosthetic Dentistry, Medical University of Warsaw
Data akceptacji: 17-06-2024
Data publikacji: 20-06-2024
Prosthodontics 2024;74(2):107-115
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wprowadzenie:
Podstawowymi materiałami wyciskowymi stosowanymi w gabinetach stomatologicznych są masy alginatowe. Metody mieszania, ręczna i zautomatyzowana, różnią się od siebie czasem przygotowania, co przekłada się na czas wiązania masy oraz potencjalnie na jakość połączenia rozpuszczalnych soli kwasu alginowego z wodą destylowaną, co może mieć wpływ na wymiary wycisku. Ze względu na dostępne na rynku urządzenia umożliwiające zautomatyzowanie procesów łączenia proszku i płynu, temat wpływu metody mieszania na zmianę wymiarów wycisków alginatowych pozostaje tematem aktualnym.
Cel pracy:
Celem pracy była trójwymiarowa ocena wycisków pobranych masą alginatową w zależności od sposobu mieszania.
Materiał i metody:
Wykonano 42 identyczne wyciski uzębionego modelu ćwiczeniowego, wykorzystując trzy masy alginatowe o różnej charakterystyce zastosowań, mieszane ręczne lub za pomocą mieszalnika automatycznego. Materiał badany podzielono ze względu na wykorzystaną masę alginatową oraz sposób przygotowania
masy. Wykorzystując skaner laboratoryjny wykonano
serie skanów niezwłocznie po pobraniu
wycisku oraz po 168 godzinach przechowywania.
Otrzymane trójwymiarowe obrazy wyeksportowano
w postaci plików DICOM i STL. Wykorzystując
opcję superimpozycji oprogramowania
graficznego obliczano odchylenia po 7 dniach od
wykonania wycisku. Uzyskane w ten sposób dane
ilościowe zostały poddane analizie statystycznej.
Wyniki:
Średnia zmiana wymiarowa wszystkich
wycisków po 7 dniach przechowywania
wynosiła 0,04 mm z odchyleniem standardowym
na poziomie 0,13 mm. Najmniejszą stabilnością
wymiarową charakteryzowała się
masa Hydrogum 5: Mdn=0,06 (min/max:
-0,23/0,76) mieszana ręcznie. Największą stabilnością
wymiarową charakteryzowała się masa
Orthoprint mieszana ręcznie: Mdn=0,01 (min/
max: -0,04/0,03). Różnice pomiędzy 6 grupami
były istotne statystycznie (ANOVA Kruskall-Wallis
p=0,007107).
Wnioski:
Mieszalnik automatyczny znacząco
przyspiesza pracę kliniczną, nie przekładając się
przy tym na zmiany objętościowe masy alginatowej
bez względu na jej rodzaj.