Trwałość leczenia protetycznego z wykorzystaniem stałych uzupełnień protetycznych zależy między innymi od dwóch ważnych zmiennych: stopnia dokładności wykonania podbudowy protetycznej oraz szczelności brzeżnej uzupełnienia. Stopy Co-Cr stanowią podstawowy materiał służący do wykonywania stałych uzupełnień protetycznych złożonych. Nowoczesne laboratoria techniczne pracując w oparciu o system CAD/ CAM oferują wykonanie podbudowy do koron protetycznych między innymi w technologii Direct Metal Laser Sintering (DMLS). Inną możliwością wytwarzania uzupełnień stałych jest obróbka subtraktywna, a więc frezowanie metalu. Niezależnie od wybranej metody wytwarzania pracy protetycznej, czynnikiem determinującym długoterminowy sukces kliniczny jest precyzja wykonania. Wraz z rozwojem nowych technik oraz stosowanego oprogramowania CAD/CAM, występuje możliwość zautomatyzowania poszczególnych etapów, a przez to wyeliminowania niektórych błędów natury ludzkiej. W analizowanym piśmiennictwie opisywanych jest kilka protokołów, w oparciu o które przeprowadzane są badania szczelności brzeżnej uzupełnień protetycznych na podbudowie ze stopu Cr-Co. Najczęściej jednak używaną techniką była metoda repliki, ze względu na jej szybkość, użyteczność i w wielu przypadkach brak konieczności zniszczenia badanych próbek. Szczelność brzeżna w granicy 120 um jest uznana jako wartość akceptowalna klinicznie. W przeważającej większości opisywanych badań próby wykonane przy użyciu obu technik wytwarzania (DMLS i CNCM) osiągały akceptowalne, a nawet znacznie lepsze (< lub równe 70 um) dopasowanie brzeżne oraz ukazywały wyższość nowych technologii wytwarzania nad konwencjonalnymi.