Zaburzenia układu ruchowego narządu żucia dotykać mogą osób w każdym wieku. Obecność lub brak zębów nie warunkuje występowania parafunkcji, takich jak bruksizm. Wraz z wiekiem w ich etiologii częściej występują zmiany o charakterze degeneracyjnym. Szczególnie u pacjentów bezzębnych należy zwrócić uwagę na objawy zaburzeń skroniowo-żuchwowych lokalizujące się poza jamą ustną, takie jak zaburzenia motoryki stawów skroniowo-żuchwowych, dolegliwości bólowe głowy czy zaburzenia ze strony narządu słuchu. Nierzadko objawy te mogą ulegać nasileniu przez wieloletnie użytkowanie protez całkowitych o zaniżonej wysokości zwarcia. Stwierdzenie przez lekarza protetyka bólowej postaci dysfunkcji narządu żucia wymusza etapowe postępowanie terapeutyczne. Przedstawiono opis przypadku etapowej rehabilitacji protetycznej pacjentki z aktywnym bruksizmem oraz szumami usznymi użytkującej protezy całkowite z zaniżoną wysokością zwarcia. Opisano problem zaburzeń skroniowo-żuchwowych u pacjentów w wieku podeszłym. Przedstawiony został protokół leczenia z zastosowaniem szyny adaptacyjno-relaksacyjnej. Przypadek pacjentki zwraca uwagę na konieczność współpracy interdyscyplinarnej pomiędzy lekarzami różnych specjalności, który jest kluczowy dla zapewnienia dobrych standardów diagnostyczno- terapeutycznych.