Najczęściej spotykanym wrodzonym zaburzeniem rozwojowym uzębienia jest agenezja zębów, która w zależności od liczby brakujących zębów jest klasyfikowana jako hipodoncja, oligodoncja lub anodoncja. Anomalia ta może występować jako wada samodzielna lub jako jeden z objawów złożonych zespołów wad genetycznych. Leczenie protetyczne w przypadku pacjentów młodocianych z wrodzonym brakiem wielu zawiązków zębów stałych wymaga wieloetapowego postępowania interdyscyplinarnego we współpracy ze specjalistami pozostałych dziedzin stomatologii - lekarza ortodonty, chirurga stomatologicznego oraz pedodonty. Rehabilitacja protetyczna na każdym etapie rozwojowym, powinna być prowadzona tak, aby zapewnić prawidłowy rozwój i funkcjonowanie układu stomatognatycznego. Uzupełnienia protetyczne powinny być okresowo wymieniane, aby nie hamować procesów wzrostowych. Dodatkową trudność podczas leczenia pacjentów z oligodoncją sprawia stan podłoża protetycznego: często występujący znaczny niedorozwój wyrostka w odcinkach bezzębnych oraz atypowa budowa zachowanych zębów. Celem pracy jest przedstawienie dwóch przypadków leczenia protetycznego pacjentów z oligodoncją w wieku rozwojowym: 15-letniego pacjenta z idiopatycznym, wrodzonym brakiem zawiązków zębów stałych oraz 11-latka z rozpoznaną dysplazją ektodermalną. Wykonano ruchome protezy over denture o charakterze tymczasowym, ze względu na intensywny rozwój narządu żucia. Zastosowane leczenie poprawiło w znaczący sposób funkcje żucia i mowy oraz estetykę twarzy pacjentów.