Artykuł przedstawia przypadek kliniczny rehabilitacji implantoprotetycznej pacjenta, operowanego w wieku 14 lat z powodu śluzaka zlokalizowanego w okolicy lewego kąta żuchwy. Leczenie operacyjne obejmowało usunięcie guza wraz z częściową resekcją trzonu i gałęzi żuchwy oraz jednoczesną rekonstrukcją ubytku pooperacyjnego autogennym przeszczepem kości z biodra. Z powodu obecnej u pacjenta wady zgryzu jako postępowanie przedprotetyczne wdrożono leczenie ortodontyczne. Po zdjęciu aparatów stałych, wykonano protezę szkieletową dolną uzupełniającą brak zębów w żuchwie oraz w celu retencji wyników leczenia ortodontycznego. Planowano zastąpienie protezy szkieletowej stałym uzupełnieniem protetycznym na implantach śródkostnych po zakończeniu wzrostu kostnego pacjenta. Ze względu na znaczną resorpcję zintegrowanego przeszczepu kostnego zdecydowano o dodatkowym zabiegu rekonstrukcyjnym poprawiającym warunki kostne dla przyszłych wszczepów. Pacjent przerwał jednak leczenie i zgłosił się w celu jego kontynuacji dopiero po 6 latach. Po ponownej wnikliwej diagnostyce radiologicznej i konsultacjach ortodontyczno-chirurgiczno-protetycznych zdecydowano o wdrożeniu leczenia implantoprotetycznego. W obszar zrekonstruowany wprowadzono 3 wszczepy śródkostne typu Global D, na których po zakończeniu procesu osteointegracji osadzono 3 zblokowane korony z dowieszonym do przodu przęsłem. Adaptacja do uzupełnienia protetycznego przebiegła bardzo szybko. W opinii pacjenta znacznie poprawiła się sprawność żucia w porównaniu do sytuacji kiedy pacjent użytkował konwencjonalną protezę szkieletową.