Leczenie protetyczne ma na celu czynnościową rehabilitację układu stomatognatycznego, co wiąże się również z poprawą funkcjonowania całego organizmu. Stałe uzupełnienia protetyczne - korony i mosty protetyczne, a także wkłady koronowo-korzeniowe, są jednymi z najczęściej stosowanych uzupełnień we współczesnej protetyce stomatologicznej. Zasadnicze zagrożenie powikłaniami wynika stąd, że procedury kliniczne wymagają redukcji tkanek twardych zębów. Na każdym etapie leczenia, zarówno w czasie odbudowy koroną protetyczną pojedynczego zęba, jak i gdy konieczna jest całkowita przebudowa zgryzu, należy uwzględniać i dbać o zapewnienie optymalnej funkcji wszystkich elementów układu stomatognatycznego. Celem artykułu jest przedstawienie najczęściej popełnianych błędów, a także wynikających z nich powikłań w czasie leczenia z zastosowaniem protez stałych, opartych na zębach własnych pacjenta. W pierwszej części pracy zebrane i przedstawione zostały powikłania i ich najczęstsze przyczyny. W drugiej części pracy poddano analizie błędy na poszczególnych etapach klinicznych, w czasie leczenia z zastosowaniem konwencjonalnych stałych uzupełnień protetycznych- koron, mostów i wkładów koronowo-korzeniowych.