Chirurgiczne leczenie nowotworów środkowego piętra twarzy prowadzi do powstania ubytku tkanek i upośledzenia funkcji, takich jak żucie, mowa, oddychanie i połykanie. Podczas rehabilitacji protetycznej pacjentów po resekcji szczęki wykonuje się uzupełnienia protetyczne zaopatrzone w obturator w celu przywrócenia utraconych funkcji i poprawy estetyki. W przypadku pacjentów bezzębnych niejednokrotnie obserwuje się niewystarczającą retencję protezy na podłożu, uniemożliwiającą użytkowanie wykonanych uzupełnień. Konwencjonalne metody wykonania uzupełnień protetycznych wiążą się z czasochłonnymi i podatnymi na błędy ludzkie procedurami klinicznymi i laboratoryjnymi. Nieustannie poszukiwane są metody wykonawstwa protez, które uprościłyby opracowane dotychczas, skomplikowane techniki wytwarzania i zapewniły satysfakcjonujący efekt estetyczny i funkcjonalny. Dynamicznie rozwijające się technologie cyfrowe pozwalają na ich coraz szersze wykorzystanie również w przypadku rehabilitacji protetycznej pacjentów pooperacyjnych. W pracy przedstawiono opis przypadku pacjenta bezzębnego po resekcji szczęki lewej z powodu nowotworu, u którego na podstawie skanu wewnątrzustnego wykonano w technologii druku 3 D płytę protezy górnej z zamkniętym pustym obturatorem oraz dodatkowo wykorzystano zachyłki ubytku poresekcyjnego w celu zwiększenia retencji uzupełnienia na podłożu.