Wprowadzenie:
Sytuacja historyczna Polski po II wojnie światowej zmusiła ludzi do migracji z centralnych i wschodnich części przedwojennej Polski do nowych, południowo-zachodnich części powojennego kraju. W tym kontekście interesujące jest porównanie i ocena stanu uzębienia seniorów z południowo-wschodniej i południowo-zachodniej Polski urodzonych w latach 1935-1950.

Cel pracy:
Oszacowanie podobieństw i różnic w ocenie stanu uzębienia osób starszych w dwóch odrębnych socjoekonomicznie regionach Polski.

Materiał i metody:
Grupa badana składała się z 202 seniorów, słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku, która była podzielona na dwie grupy regionalne: Wrocław (południowo-zachodnia Polska, migranci) i Rzeszów (południowo-wschodnia Polska, nie migranci). Średnia wieku wynosiła odpowiednio 68 i 71 lat. Karta badania klinicznego zawierała diagram dentystyczny, w którym zaznaczono brakujące zęby i rodzaj używanego uzupełnienia protetycznego.

Wyniki:
W grupie wrocławskiej średnia liczba zachowanych zębów była istotnie wyższa niż w grupie rzeszowskiej, odpowiednio 15,25 i 11,59 (p <0,01). Stwierdzono istotnie mniejszą liczbę zębów szczęki w stosunku do wieku mężczyzn z Wrocławia. Dwukierunkowa analiza wariancji połączonych wyników badanych grup wykazała, że zamieszkały region (Rzeszów / Wrocław) miał istotny wpływ na liczbę zachowanych zębów niezależnie od wieku badanych. Bezzębność jest bardziej rozpowszechniona wśród mieszkańców południowo-wschodniej Polski.

Wnioski:
Grupa seniorów z Wrocławiu miała większą liczbę zębów w obu łukach zębowych w porównaniu z ich rówieśnikami z Rzeszowa. Analiza statystyczna wskazuje na brak różnic dymorficznych - zarówno kobiety, jak i mężczyźni mają podobną liczbę zachowanych zębów. Liczba zębów w szczęce jest mniejsza niż w żuchwie.