Wprowadzenie:
Połączenie z żywicami kompozytowymi uzyskuje się poprzez wytrawienie szkliwa kwasem fosforowym. Adhezja żywic do wytrawionego szkliwa to wynik kapilarnej penetracji nieregularności powierzchni. Szybkość penetracji kapilarnej zależy od zwilżenia i lepkości uszczelniacza.

Cel pracy:
Celem pracy jest przedstawienie jakości połączenia wypełnień stomatologicznych do twardych tkanek zęba.

Materiał i metody:
W pracy użyto dwóch komercyjnych kompozytów stomatologicznych: kompozyt o konsystencji płynnej tzw. typ flow (Flow Art. firmy Arkona) oraz kompozyt hybrydowy z mikrowypełniaczem (Gradia Direct firmy GC) oraz 20 kompozytów eksperymentalnych. Kompozyt typu flow zawiera napełniacze mineralne, które stanowią około 60% jego składu kompozytu. Sieciowany jest światłem widzialnym z zakresu niebieskiego (430–500 nm). Materiał hybrydowy sieciowany jest również światłem widzialnym z zakresu niebieskiego (430–500 nm), a warstwę o grubości 2,5 mm naświetla się 20 sekund. Komercyjne kompozyty modyfikowano syntetycznym hydroksyapatytem o różnej zwartości procentowej: 2%, 5% oraz 8% wagowo. W pracy użyto dwa rodzaje proszku hydroksyapatytowego: komercyjnego o wielkości < 200 nm i syntetyzowanego o wielkości <25µm. W pracy wykorzystano zęby trzonowe i przedtrzonowe.

Wyniki:
Połączenie szkliwa z materiałem kompozytowym polega na połączeniu mechanicznym. W tym celu stosuje się wytrawianie kwasem fosforowym, który rozwija powierzchnię szkliwa. Proces ten umożliwia wniknięcie żywic adhezyjnych w głąb szkliwa powodując trwałe połączenie.

Wnioski:
Analizując wszystkie otrzymane zdjęcia nie zauważono powstania szczeliny pomiędzy wypełnieniem stomatologicznym a zębem. Zauważalna jest natomiast warstwa, która została zidentyfikowana jako hybrydowa, którą wskazuje literatura. Przy większych powiększeniach obserwuje się tzw. mikrowypustki, które wskazują na połączenie materiału kompozytowego z twardymi tkankami zęba.