Wprowadzenie:
Rehabilitacja protetyczna dzieci i młodzieży z zaburzeniami rozwojowymi w obrębie części twarzowej czaszki jest leczeniem wieloetapowym, wy magającym współpracy lekarzy różnych specjalności. Wśród głównych przyczyn zaburzeń części twarzowej czaszki pacjentów młodocianych wymienia się wrodzone wady rozwojowe: rozszczepy warg i podniebienia, hipodoncję, oligodoncję czy dysplazję ektodermalną. Do zaburzeń nabytych prowadzą urazy zębów oraz ich utrata spowodowana znacznym zniszczeniem tkanek twardych z powodu procesów próchnicowych. Zmiany w wyglądzie zewnętrznym są przyczyną problemów w kontaktach interpersonalnych i samoocenie. Rehabilitacja protetyczna ma na celu nie tylko poprawę funkcji i odbudowę tkanek ale również poprawę wyglądu oraz samopoczucia młodych pacjentów.

Cel pracy:
Celem pracy była ocena jakości życia z zastosowaniem kwestionariusza OHIP-49 (Oral Health Impact Profile) pacjentów w wieku rozwojowym i „młodych” dorosłych leczonych protetycznie z powodu zaburzeń wrodzonych i nabytych w obrębie części twarzowej czaszki.

Materiał i metody:
W pracy dokonano oceny jakości życia pacjentów, posługując się kwestionariuszem OHIP-49. Badania ankietowe przeprowadzono w grupie 30 pacjentów (10 osób płci żeńskiej i 20 płci męskiej) w wieku od 2,5 do 30 lat, dwukrotnie – przed i po przeprowadzonej rehabilitacji protetycznej. Badania polegały na subiektywnej ocenie poszczególnych parametrów jakości życia w kategoriach opisujących: ograniczenia w funkcjonowaniu, dolegliwości bólowe, problemy natury psychologicznej, ograniczenia czy zaburzenia fizjologiczne, psychiczne i społeczne oraz trudności wynikające z deformacji w obrębie jamy ustnej i twarzy.

Wyniki:
Przeprowadzone badania oceny jakości życia i analiza uzyskanych wyników wykazały poprawę jakości życia leczonych pacjentów, w odniesieniu do wszystkich badanych parametrów.

Wnioski:
1. Rehabilitacja protetyczna pacjentów młodocianych z wrodzonymi i nabytymi zaburzeniami w obrębie części twarzowej czaszki ma wpływ na poprawę jakości ich codziennego życia. 2. Zapobieganie skutkom zaburzeń w obrębie układu stomatognatycznego jednoznacznie wskazuje na celowość podejmowania rehabilitacji protetycznej na różnych etapach rozwoju oraz na jej ogromne znaczenie w wymiarze socjalnym i społecznym.