Stomatologia minimalnie inwazyjna (MID - minimally invasive dentistry) od lat 90-tych ubiegłego wieku zyskuje coraz większe zastosowanie i zaczyna być dominującą koncepcją leczenia dentystycznego ze szczególnym uwzględnieniem procedur z zakresu stomatologii zachowawczej, oraz coraz częściej protetyki stomatologicznej. Klinicyści mający do czynienia z odtwarzaniem jakościowych ubytków zębów w celu uzyskania jak najmniejszej ingerencji we własne tkanki pacjenta wykorzystują postęp dokonujący się na polu materiałów, jak również urządzeń użytkowanych w gabinetach stomatologicznych. Metoda abrazji powietrznej w stomatologii, pomimo iż jest znana już od lat 40-tych XX wieku, dobrze wpisuje się w założenia minimalnej interwencji w strukturę zębów. Wykorzystanie abrazji powietrznej, ze względu na ograniczenia materiałów wypełnieniowych, przez wiele lat było jednak traktowane jako metoda drugorzędna, a niekiedy wręcz niekorzystnie wpływająca na rokowanie leczenia odtwórczego. Dzięki odkryciu zjawiska adhezji, wykorzystującej chemiczne i mikromechaniczne połączenia materiału złożonego ze szkliwem i zębiną, retencyjny kształt opracowania ubytków nie był już konieczny, a oszczędna preparacja tkanek zęba zaczęła być nowym kanonem postępowania. Pomimo, iż wykorzystanie wierteł w opracowywaniu struktur zęba jest nadal najczęściej wybieranym wariantem, technika abrazji powietrznej zyskuje coraz szersze grono zwolenników ze względu na, między innymi korzystny wpływ na mikro i makrostrukturę preparowanych tkanek, a także pozytywne opinie pacjentów na temat tej metody leczenia. Wykorzystując słowa kluczowe „air abrasion”, „sanblasting”, „kinetic preparation” i „air polishing” oraz ich polskie tłumaczenia, przeszukano bazę biblioteczną Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego z dostępem przez intranetowy portal SSL-VPN oraz bazy medyczne: PubMed/Medline, EBSCOhost, PBL, ProQuest, ScienceDirect wyszukując tylko pełnotekstowe publikacje bez ustalania filtra okresu publikacji. W przeglądzie wykorzystano artykuły oraz opracowania książkowe najbardziej odpowiadające zakładanej tematyce pracy.