W protetyce stomatologicznej coraz częściej stosuje się estetyczne, pełnoceramiczne bądź kompozytowe uzupełnienia pośrednie, cementowane adhezyjnie, takie jak: licówki, inlay, onlay oraz korony pełnoceramiczne. Związane jest to z ulepszonymi właściwościami mechanicznymi materiałów ceramicznych oraz kompozytowych, opracowaniu protokołów cementowania adhezyjnego, a także większego zapotrzebowania na estetyczne uzupełnienia protetyczne. Trwałość uzupełnień pośrednich pełnoceramicznych lub kompozytowych zależy w dużej mierze od siły adhezyjnej pomiędzy cementem a powierzchnią zęba oraz cementem a uzupełnieniem. Konwencjonalna technika uszczelniania zębiny przed ostateczną odbudową zęba - DDS (delayed dentin sealing) – opóźniona technika uszczelniania zębiny, polega na uszczelnieniu kanalików zębinowych przy użyciu środka DBA (dentin-bonding agent) bezpośrednio przed zacementowaniem gotowego uzupełnienia protetycznego. Metoda natychmiastowego uszczelniania zębiny (IDS - immediate dentin sealing) polega na aplikacji systemu wiążącego (DBA) bezpośrednio po opracowaniu zęba filarowego, przed wykonaniem wycisku. Na podstawie przeglądu piśmiennictwa autorzy omówili technikę natychmiastowego uszczelniania zębiny (IDS) w protokole cementowania adhezyjnego uzupełnień pośrednich, wykorzystując bazy danych Scopus oraz PubMed, używając kluczowych słów: IDS, immediate dentin sealing, adhesive cementation.