Wprowadzenie:
Współczesna protetyka opiera się na zasadzie minimalnie inwazyjnej preparacji zębów. Coraz częściej wykorzystuje się uzupełnienia protetyczne wykonywane metodą pośrednią, które są cementowane adhezyjnie do tkanek zęba dzięki czemu estetyka jest zbliżona do naturalnych tkanek.

Cel pracy:
Celem pracy jest przegląd literatury w celu przedstawienia aktualnego stanu wiedzy oraz identyfikacji kluczowych aspektów wpływających na jakość wiązania zębiny z uzupełnieniami protetycznymi po zastosowaniu procedury natychmiastowego uszczelnienia zębiny (IDS).

Materiał i metody:
Zastosowaną w pracy metodą był przegląd literatury naukowej w oparciu o bazy naukowe Pub Med oraz Scopus dla haseł indeksowych: IDS, immediate dentine sealing, pośrednie uzupełnienia adhezyjne. Wyszukiwanie ograniczono wyłącznie do artykułów w języku angielskim w latach 2013-2023. W wyniku przeprowadzonego wstępnie wyszukiwania wybrano 30 artykułów z bazy Pub Med oraz 39 z bazy Scopus. W kolejnym kroku dokonano ich analizy oraz usunięcia duplikatów, w wyniku czego uzyskano łącznie 15 artykułów.

Wyniki:
W obszernym piśmiennictwie dotyczącym zalet stosowania techniki Immediate Dentine Sealing (IDS) wykazano istotne różnice w porównaniu z opóźnionym uszczelnianiem zębiny. Piśmiennictwo wskazuje, że procedura ta, wydaje się zapewniać lepszą siłę wiązania oraz zmniejszać skurcz polimeryzacyjny.

Wnioski:
Zastosowanie techniki IDS może przynieść wiele korzyści w procedurach przygotowania zęba do wykonywania uzupełnień adhezyjnych. Technika IDS stanowi obiecujące rozwiązanie, ale wymaga dalszego rozwijania i doskonalenia.