Uzupełnienia tymczasowe spełniają ważną rolę w procesie wykonywania docelowych stałych uzupełnień protetycznych. Można je wykonać trzema metodami: bezpośrednią, pośrednią oraz mieszaną (bezpośrednio-pośrednią). Korony i mosty tymczasowe w metodzie bezpośredniej są wykonywane przez lekarza przy fotelu stomatologicznym z wykorzystaniem gotowych koron wykonanych fabrycznie, kształtek celuloidowych, wycisku alginatowego lub silikonowego pobranego przed opracowaniem zęba oraz technologii CAD/CAM. W metodzie pośredniej uzupełnienia tymczasowe wykonywane są przez technika dentystycznego na podstawie wycisków pobranych po oszlifowaniu zębów filarowych. Natomiast w metodzie mieszanej, matryca do uzupełnienia tymczasowego tworzona jest w pracowni, a samo uzupełnienie tymczasowe powstaje w gabinecie analogicznie, jak w metodzie bezpośredniej z wykorzystaniem kształtki celuloidowej oraz wybranego materiału do koron i mostów tymczasowych. Materiały, z których wykonywane są prace tymczasowe to tworzywo akrylowe oraz kompozytowe. Ze względu na niekorzystne właściwości materiałów akrylowych, m.in reakcję egzotermiczną w trakcie wiązania oraz wysoki skurcz polimeryzacyjny, materiały te nie są polecane w metodach bezpośredniego wykonania uzupełnień tymczasowych. Najczęściej używanym materiałem akrylowym jest polimetakrylan metylu (PMMA), który z powodzeniem stosowany jest w metodach pośrednich oraz technologii CAD/CAM, gdzie nie istnieje ryzyko podrażnienia miazgi. Natomiast materiały kompozytowe są wykorzystywane zarówno w metodach bezpośrednich, pośrednich i mieszanych. Głównymi zaletami tych materiałów są: twardość, mały skurcz polimeryzacyjny oraz niska temperatura polimeryzacji.