Resorpcja zębów jest procesem fizjologicznym lub patologicznym polegającym na niszczeniu i utracie zmineralizowanych tkanek zęba, a niekiedy także kości wyrostka zębodołowego. Podstawowy podział resorpcji obejmuje ich podział na wewnętrzną, jeśli proces rozpoczyna się od zębiny oraz zewnętrzną, jeśli przebiega w kierunku odwrotnym tzn. od cementu korzeniowego w kierunku zębiny i miazgi. W uzębieniu stałym jest zawsze zjawiskiem patologicznym. Zęby ze stwierdzoną resorpcją wymagają wnikliwej diagnostyki klinicznej i radiologicznej i doboru właściwej metody leczenia. Niezwykle przydatne w diagnostyce resorpcji wydaje się być badanie tomografii komputerowej wiązki stożkowej. W postępowaniu terapeutycznym istnieje możliwość wykorzystania zabiegów niechirurgicznych oraz inwazyjnych - chirurgicznych. Szczególnie przydatne wydaje się być zastosowanie cementów wapniowo krzemowych w zamykaniu ubytków resorpcyjnych, które zapewniają szczelność i stymulują procesy naprawcze. Celem pracy jest przedstawienie prawidłowo przeprowadzonego leczenia niechirurgicznego zębów z resorpcją zapalną zewnętrzną, które może okazać się wystarczające dla wygojenia nawet rozległych zmian zapalnych, eliminując konieczność zastosowania zabiegów inwazyjnych z zakresu mikrochirurgii endodontycznej.