OPIS PRZYPADKU
Leczenie implanto-protetyczne pacjenta z zastosowaniem częściowej protezy typu overdenture opartej na trzech implantach z wykorzystaniem belki i lokatora jako elementów retencyjnych – opis przypadku.
Więcej
Ukryj
1
Przychodnia Lekarska WAT, absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, Prywatna praktyka w Białej Podlaskiej, lekarz dentysta w trakcie specjalizacji
2
Klinika Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej, Chirurgii Jamy Ustnej i Implantologii Uniwersyteckie Centrum Kliniczne Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, lekarz dentysta
3
prywatna praktyka, Lekarz dentysta, absolwentka Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, Polska
4
Zakładu Protetyki Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, Dr hab. n. med.
Data nadesłania: 30-12-2024
Data ostatniej rewizji: 03-02-2025
Data akceptacji: 16-03-2025
Data publikacji: 16-03-2025
Autor do korespondencji
Faustyna Łucja Nieroda
prywatna praktyka, Lekarz dentysta, absolwentka Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, Polska
Prosthodontics 2025;75(1):62-70
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Przedstawiono sposób leczenia implanto-protetycznego
pacjenta z resztkowym uzębieniem w
szczęce poprzez wykonanie protezy overdenture z
wykorzystaniem belki i lokatora jako elementów
retencyjnych. Z racji tego, że protezy osiadające
będące często pierwszym wyborem leczenia w
przypadku braków zębowych mogą być powodem
skarg pacjentów ze względu na słabą retencję,
to skłoniło lekarzy prowadzących do poszukania
alternatywnego rozwiązania, jakim była proteza
overdenture na implantach (ISOVD – Implant-
-based overdenture). W przedstawionym przypadku
proteza ISOVD eliminuje problemy z retencją i stabilizacją, poprawia estetykę, zapewnia
lepszą jakość życia oraz przyczynia się do zwiększenia
satysfakcji pacjenta. Implanty są obecnie
powszechnie stosowane w celu odbudowy braków
zębowych lub jako wsparcie do utrzymania protez.
Zastosowanie protezy overdenture mocowanej
na implantach jest sprawdzoną alternatywą
dla protezy stałej opartej na implantach i bardziej
akceptowalne dla pacjenta pod względem ekonomicznym.
Na przykładzie 56-letniego pacjenta
przedstawiono konieczność indywidualnego dopasowania
planu leczenia do specyficznych potrzeb
i warunków anatomicznych pacjenta, po
wcześniejszym przedstawieniu wszystkich możliwych
rozwiązań terapeutycznych. Zaakceptowany
plan leczenia jest rozwiązaniem kompromisowym,
które jednocześnie umożliwia w przyszłości
rozszerzenia zasięgu pracy protetycznej. Istotą
było znalezienie planu leczenia, który będzie łączył
zastosowanie konstrukcji poprawnej funkcjonalnie
i jednocześnie brał pod uwagę wskazówki
pacjenta, co jest kluczowe dla sukcesu terapeutycznego.
Spośród dostępnych na rynku typów
elementów mocujących u pacjenta zdecydowano
się zastosować belkę oraz lokator.