Wstęp:
Przedmiotem zainteresowania wielu autorów są wyniki badań kompozytów, których fazę wzmacniającą zaczęły stanowić sztuczne włókna. Często w konkretnych sytuacjach klinicznych stają się one alternatywą dla konwencjonalnych stałych uzupełnień protetycznych.

Cel pracy:
Porównanie zmian parametrów wytrzymałościowych kompozytu w zależności od wzmocnienia jednym lub dwoma pasmami włókien szklanych.

Materiał i metody:
W badaniu użyto światłoutwardzalny kompozyt Gradia Direct Posterior oraz materiał łączący G Bond. Wzmocnienie kompozytu stanowiły długie włókna szklane. Badaniom poddano łącznie 30 próbek, w tym 10 próbek kontrolnych. Grupę badawczą stanowiło dwie serie po 10 próbek kompozytu z obecnością jednego lub dwóch pasm włókien szklanych zastosowanych jako wzmocnienie. Do badań wytrzymałości mechanicznej został zastosowany test wytrzymałości na zginanie trójpunktowe. Oceniono cztery parametry wytrzymałościowe.

Wyniki:
Różnice między grupą kontrolną (KONT) a próbkami kompozytu z obecnością jednego pasma włókien szklanych (SKL 1) w zakresie wszystkich parametrów wytrzymałościowych okazały się wysoce istotne statystycznie. Również porównanie między KONT a próbkami kompozytu z obecnością dwóch pojedynczych pasm włókien szklanych (SKL 2) wykazało wysoce istotne różnice statystyczne w zakresie wszystkich parametrów wytrzymałościowych. Różnice między SKL 1 a SKL 2 okazały się istotne statystycznie w rozkładzie dwóch parametrów: strzałki ugięcia oraz modułu Younga.

Wnioski:
Włókna szklane zastosowane jako wzmocnienie zarówno w postaci jednego, jak i dwóch pasm znacznie poprawiają właściwości mechaniczne kompozytu stomatologicznego.