PRACA ORYGINALNA
Kompozyt światłoutwardzalny wzmocniony jednym i dwoma pasmami włókien szklanych. Część II – mikroskopowa analiza strukturalna
Więcej
Ukryj
1
Katedra Protetyki Stomatologicznej, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Uniwersyteckie Centrum Stomatologii, Polska
2
Katedra Protetyki Stomatologicznej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Uniwersyteckie Centrum Stomatologii, Polska
Data nadesłania: 19-05-2021
Data akceptacji: 14-06-2021
Data publikacji: 15-06-2021
Autor do korespondencji
Bartosz Bienias
Katedra Protetyki Stomatologicznej, Warszawski Uniwersytet Medyczny
Uniwersyteckie Centrum Stomatologii, Ul. Binieckiego 6, 02-097, Warszawa, Polska
Prosthodontics 2021;71(2):136-143
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Wprowadzenie:
Pełne zrozumienie mechanizmu niszczenia próbek podczas obciążeń wytrzymałościowych wymaga wykonania niezbędnych szczegółowych analiz mikroskopowych. Umożliwiają one ocenę struktury materiałów oraz wad niewidocznych nieuzbrojonym okiem.
Cel pracy:
Ocena strukturalna próbek oraz ich przełomów przy użyciu mikroskopu cyfrowego oraz skaningowego mikroskopu elektronowego.
Materiał i metody:
Materiał do badań stanowiło łącznie 30 próbek poddanych testowi na zginanie trójpunktowe. Przeprowadzono obserwacje przy użyciu mikroskopu cyfrowego Keyence VHX-900F. Następnie wykonano obserwacje wyselekcjonowanych i reprezentatywnych przełomów próbek oraz ich zgładów przy użyciu Skaningowego Mikroskopu Elektronowego Hitachi TM 3000.
Wyniki:
Zjawiska widoczne na wykresach obrazujących zależność pomiędzy generowaną siłą a odkształceniem dla każdej z przeprowadzonych prób podczas testu na zginanie trójpunktowe zostały potwierdzone w obrazach mikroskopowych zniszczonych próbek. Zaobserwowano niedoskonałości połączenia włókien szklanych z kompozytem.
Wnioski:
W próbkach wzmocnionych pojedynczym pasmem włókien szklanych najczęściej występowało pęknięcie warstwy granicznej. W próbkach wzmocnionych dwoma pojedynczymi pasmami włókien szklanych najczęściej obserwowano tzw. zniszczenie pierwszej warstwy. Najczęstszą wadą strukturalną próbek były zatrzymane pęcherze powietrza powstałe na etapie wykonywania próbek.