Wprowadzenie:
Fibryna bogata w płytki (PRF ang. Platelet-Rich-Fibrine) jest matrycą fibrynową, która należy do preparatów bogatopłytkowych pozyskiwanych z krwi pacjenta. Wyróżnia się fibrynę czystą, leukocytarną, zaawansowaną, wstrzykiwaną i strukturalną fibrynę bogatopłytkową (P-PRF, L-PRF, A-PRF, I-PRF, S-PRF). PRF jest stosowane w stomatologii (chirurgii stomatologicznej, periodontologii, endodoncji, implantologii oraz stomatologii wieku rozwojowego). Zastosowanie PRF znane jest również w ortopedii, a także medycynie estetycznej. Coraz częściej wykorzystywany jest w procesach regeneracyjnych skóry, leczeniu trądziku, likwidacji blizn, zmarszczek, a także łysienia androgenowego.

Cel pracy:
Celem pracy było przedstawienie aktualnej wiedzy na temat możliwości wykorzystania fibryny bogatopłytkowej w medycynie, ze szczególnym uwzględnieniem stomatologii oraz przybliżenie metod, sposobu pozyskiwania preparatu, stosowanego sprzętu oraz mechanizmu działania PRP.

Metodologia:
Przeprowadzono systematyczny, kompleksowy przegląd prac naukowych opublikowanych w latach 2008 - 2018 w bazie danych PubMed na temat pozyskiwania oraz zastosowania fibryny bogatopłytkowej w medycynie ze szczególnym uwzględnieniem medycyny estetycznej i stomatologii.

Wyniki i wnioski:
Skuteczność kliniczna PRF jest wysoce dyskusyjna ze względy na ograniczoną literaturę kliniczną opartą na dowodach oraz słabe zrozumienie właściwości mechanicznych i klinicznych biokomponentów PRF. Mimo wielu wątpliwych wyników badań klinicznych, fibryna bogatopłytkowa ma coraz szersze grono zwolenników. Jej zastosowanie ciągle jest rozszerzane, a kolejne modyfikacje protokołu otrzymywania prowadzą do pozyskania preparatów o lepszym działaniu (L-PRF, A-PRF, S-PRF). Niezaprzeczalnie preparaty te są wielką nadzieją medycyny regeneracyjnej, jednak ciągle brakuje randomizowanych badań wśród dużej grupy badawczej, które doprowadziłyby do standaryzacji metody otrzymywania w zależności od zastosowania.