Rekonstrukcja zębów leczonych endodontycznie stanowi wyzwanie w codziennej praktyce stomatologicznej. Podczas leczenia endodontycznego dochodzi do dużej utraty tkanek twardych zęba co skutkuje pogorszeniem jego właściwości biomechanicznych. Jednym z możliwych typów odbudowy są uzupełnienia pośrednie do których należą endokorony. Zakwalifikowanie zęba do rekonstrukcji endokoroną wymaga szczegółowej analizy wskazań i przeciwskazań jak w każdym przypadku odbudowy protetycznej. Preparacja pod ten typ uzupełnienia protetycznego jest szybsza, mniej skomplikowana a przede wszystkim mniej inwazyjna niż konwencjonalne postępowanie polegające na wykonaniu wkładu koronowo-korzeniowego i korony, gdzie dochodzi do znacznej utraty tkanek twardych zęba. Dostępny jest duży asortymentem materiałów, z których można wykonać endokorony. Każdy z tych materiałów znajduje zastosowanie w nieco innej sytuacji klinicznej. Podczas wyboru materiału podstawowego należy kierować się jego właściwościami mechanicznymi oraz estetyką. Cementowanie endokoron to procedura, w której wykorzystuje się przede wszystkim techniki adhezyjne oparte o cementy kompozytowe konwencjonalne lub samoadhezyjne. Poniższy artykuł przybliża obecne stanowisko dotyczące kwalifikacji, preparacji, doboru materiałów i sposobu cementowania endokoron w oparciu o aktualne piśmiennictwo naukowe, wykorzystując bazy danych Scopus oraz PubMed, używając kluczowych słów: endokorona, odbudowa pośrednia, rekonstrukcja po leczeniu endodontycznym.