Centralna sensytyzacja (CS) występuje w przypadku wielu przewlekłych schorzeń bólowych. CS zachodzi w obrębie centralnego układu nerwowego i manifestuje się wzmożonym sygnałem nocyceptywnym. Występująca w tym mechanizmie neuroplastycznym wyższa pobudliwość błon i skuteczność synaptyczna, wpływa na rozwój i nasilenie bólu związanego z zaburzeniami skroniowo-żuchwowymi. W poniższej pracy zostały przedstawione potencjalne korzyści wielu metod zarówno diagnostycznych, jak i terapeutycznych. Przeanalizowano tradycyjne podejścia w zarządzaniu tym schorzeniem, a także terapie nowe, alternatywne i innowacyjne, które dopiero zyskują na znaczeniu w dziedzinach medycyny. Metody diagnostyczne, takie jak kompleksowa ocena kliniczna, szczegółowy wywiad, czy analiza aspektów psychospołecznych pacjenta, stanowią nieodzowny element diagnostyki i postawienia prawidłowego rozpoznania. W celu skutecznego łagodzenia objawów związanych z CS, zaleca się podejście wielopłaszczyznowe, w którym terapia uwzględnia różnorodne aspekty tego zjawiska. Na podstawie wielu publikacji naukowych opracowano możliwe podejścia terapeutyczne, które mogą być pomocne lekarzom dentystom w minimalizowaniu objawów związanych z centralną sensytyzacją. Wielodyscyplinarne i zintegrowane połączenie działań psychologicznych, fizycznych i farmakologicznych wydaje się być kluczem do optymalnego zarządzania i niwelowania objawów związanych z obecnością centralnej sensytyzacji u pacjentów.