Wprowadzenie:
Dodatek nanocząstek do polimetakrylanu metylu (PMMA) zmienia kolor i właściwości optyczne nowego biomateriału, co może skutkować ograniczeniami lub niemożnością zastosowania w/w modyfikacji w wykonawstwie płyt protez stomatologicznych.

Cel pracy:
Określenie w jaki sposób inkorporacja tlenku cynku zmienia właściwości kolorystyczne PMMA i jaka jest trwałość uzyskanego koloru po poddaniu tworzywa działaniu czynników barwiących.

Materiał i metody:
Grupa badana składała się z 2,5%, 5% oraz 7,5 % nanokompozytów PMMA – ZnO, grupa kontrolna to polimeryzowane termicznie tworzywo akrylowe Superacryl Plus (Spofa Dental, Jicin, Czech Republic). Czynniki barwiące użyte w badaniu to kawa (CO) oraz czerwone wino (RW), kontrolę stanowiła woda destylowana (DW). Próbki były poddane badaniu kolorymetrycznemu z wykorzystaniem cyfrowego kolorymetru i zapisywane w przestrzeni barw Red/Green/Blue (RGB).

Wyniki:
Zmiana koloru dla PMMA i poszczególnych nanokompozytów wzrastała adekwatnie do zawartości nanocząstek. W badaniu trwałości kolorów zaobserwowano znacznie wyższe wartości ΔE dla próbek barwionych czerwonym winem. W porównaniu do czystego PMMA mniejsze stężenia nanokompozytów zachowywały się podobnie lub ulegały niewiele większemu przebarwieniu. Inaczej zachowywał się 7,5% nanokompozyt, który okazał się znacznie mniej stabilny kolorystycznie w porównaniu do pozostałych nanokompozytów.

Wnioski:
1. Modyfikacja PMMA nanocząstkami ZnO jest akceptowalna pod względem estetycznym. Niewielkie zbielenie materiału musi być jednak przedyskutowane z pacjentem przed potencjalnym zastosowaniem klinicznym. 2. Ze względu na mniejszą stabilność kolorystyczną materiału, zastosowanie 7,5 % nanokompozytu musi być skonfrontowane z ewentualnymi zyskami wynikającymi z pozytywnego działania mikrobiologicznego.