Wprowadzenie:
Odwrotna inżynieria jest procesem badania fizycznych, rzeczywistych przedmiotów poprzez ich wprowadzenie do środowiska wirtualnego. Zastosowaniem odwrotnej inżynierii może być kontrola wykonanych uzupełnień protetycznych przed ich zacementowaniem w jamie ustnej pacjenta.

Cel pracy:
Celem pracy była kontrola szczelności brzeżnej i dopasowania uzupełnień protetycznych wykonanych w warunkach in vitro.

Materiał i metody:
Materiał do badań stanowiły podbudowy koron protetycznych, podzielone na 3 grupy w zależności od zastosowanego materiału: grupa I – 3 korony z tlenku cyrkonu ZrO2, grupa II – 3 korony metalowe ze stopu kobaltowo – chromowego CoCr, grupa III – 3 korony z polimetakrylanu metylu PMMA. Model zęba filarowego oraz modele wewnętrznych powierzchni koron przetransferowano do oprogramowania pomiarowego. Kolejnym krokiem była analiza dokładności spasowania całej powierzchni wewnętrznej koron z modelem pierwotnym.

Wyniki:
W grupie I uzyskano najmniejsze odchylenie standardowe (0,02 mm), jednak przestrzeń na cement okazała się znacznie większa niż projektowana (średnia 0,09 mm). Grupa II charakteryzowała się średnią najbardziej zbliżoną do zakładanej (0,06 mm), jednak jej zróżnicowanie było wyraźnie większe niż w przypadku grupy I. Dla grupy III uzyskano taką samą średnią jak dla grupy I, przy czym rozbieżność wyników była w tej grupie największa.

Wnioski:
1. Zastosowanie inżynierii odwrotnej pozwala na pierwszą kontrolę poprawności realizacji procedur laboratoryjnych podczas wykonawstwa uzupełnień protetycznych. 2. Korony wykonane z tlenku cyrkonu charakteryzują się najmniejszą zmiennością uzyskanych wyników dopasowania do filaru, co pozwala na ich szerokie zastosowanie w praktyce klinicznej. 3. Korony wykonane ze stopu kobaltowo – chromowego posiadają średnią przestrzeń na cement najbardziej zbliżoną do pierwotnego projektu, co sprawia, że pozwalają one na wykonanie pracy o wysokiej szczelności.